Çare-i Gündüz

Güneş çıktı ufuktan

Gözdesi oldu ışıkların

Kalpte yaralar kavuştu

Nefesler göğüsten mesut çıktı

Aç pencereyi ey dost

Gece utansın parlaklığından

Güneş ışığına baksın mahzunca

Sen böyle parlakken gece zulmüne bıraktım bu kalbi desin

Aç pencereyi ey çaresiz

Şifa girsin içeriye

Gece utansın şifanın gücünden

Sen böyle şifa kokarken ben nasıl nefesin kestim desin

Aç pencereyi ey mahzun

Tebessüm yerleşsin insanın yüzüne

Gece utansın tebessümün güzelliğinden

Sen böyle güzelken ben nasıl gözlere keder yükledim desin

Ay pencereyi ey kul

Gündüz doğsun içeriye

Kalbinin en uç köşesine işlesin

Yaralara merhem gözyaşlarına mendil olsun

Aç pencereyi ey karanlık

Geceye dost olsun

Hiçbir zaman kavuşamayacağını bilse de kavuşmaya ümit olsun

Ümit gündüze haber olsun

Her gecenin bir ümidi doğsun